Loopbaanbegeleiding van jonge vluchteling is geen routine klus

loopbaanbegeleiding van jonge vluchteling is echt iets anders

Je spreekt zijn taal niet en hij geen spoortje Nederlands of een andere westerse taal. Je weet niet hoe je moet beginnen. Je kan op je normale aanpak die je gewend bent toe te passen, niet steunen. Hoe kom je in contact? Welk signaal wil je afgeven? Wat wil je laten zien?

Dit is zo’n beetje de knoop waar je in kan komen te zitten bij een beginnend contact met een vluchteling die onze taal en cultuur niet kent. Het is dan cruciaal om van twee kanten het gevoel te hebben in contact te zijn en dit met kleine stapjes verder uit te bouwen. Dat kost veel tijd en geduld en het is essentieel dat de ander merkt dat je open staat voor hem. Dat hij zich veilig voelt. Dat je oprechte belangstelling voor hem hebt. Moderne media kunnen hierbij goed helpen.

Uiteindelijk is het logisch als de gesproken communicatie niet goed werkt, dat je iets gaat doen. Ergens heen gaat waarvan je denkt dat het de moeite waard is voor de coachee. Kortom, je hebt een ontvankelijke geest nodig. Creatief denken en geduld zijn hierin onontbeerlijk naast de positieve intentie die je moet blijven uitstralen. 

Blijf ver weg van normatief denken en communiceren

Waar richt je je als loopbaancoach op?

Je richt je in deze contacten vooral op gedrag en op lichaamstaal én op het in stand houden van het contact. Je ziet gauw genoeg of je nog in contact bent. Waar vermoed je dat zijn kracht zit? Zie je mogelijk ergens een beroepsinteresse?

Blijf ver weg van normatief denken en communiceren. Je bent mogelijk al snel geneigd om zaken met de allerbeste bedoelingen in te vullen, alvast voor hem te denken waarbij je je mogelijk onbewust ook baseert op  culturele- of religieuze kenmerken. Door jezelf te trainen dit niet te doen, kom je al gauw een heel eind. Als je je positieve intentie maar blijft uitdragen merkt de ander dat meestal wel en gaat er veel goed. En al gaat het fout, durf stralend te falen!

Holistisch blijven benaderen

Je bent dus eigenlijk continu bezig om intercultureel maatwerk te leveren en probeert vanuit allerlei invalshoeken de communicatie in stand te houden. Dan vergeet je gemakkelijk dat je gewoonweg ook tegenover een jongen in de pubertijd zit. Die zijn eigen weg wil bepalen, tegendraads wil kunnen zijn en dingen wil uitproberen. Dat kan heel verwarrend zijn. Aan de ene kant zit daar een held voor je, die heel recent de oorlog heeft meegemaakt en veel gezien heeft. Die de grootste woestijn is doorgetrokken en een levensgevaarlijke boottocht heeft overleefd en daarbij mogelijk veel is verloren. Aan de andere kant zie je daar voor je de puber zitten met dat kinderlijke gezicht die gewoon vandaag geen zin heeft.